مهاجرت به استرالیا

این روزها همه تمرکز من روی مهاجرت هست و دارم دلایل خودم رو برسی میکنم تا ببینم به چه جمع بندی میرسم 

خوب برای اونایی که هنوز نیومدند، این سئوال کلی مطرحه که آیا اصولا مهاجرت خوبه ؟ من به جای پاسخ مستقیم به این سئوال، سعی می کنم مطالبی رو که خودم لمسشون کردم و یا از نزدیک با شون سروکار داشتم رو تیتروار بگم :

1- برای مهاجرت، فرد یا افراد مهاجر باید یک یا چند دلیل محکم داشته باشند. 

1-1- مهاجرت اصولا شروع از زیر صفر یا صفره، بنابراین وجود دلیل محکم و روشن لازمه تا بتوان از ناملایمات سربلند بیرون آمد.

1-2- داشتن دلیل محکم برای اون دسته از دوستانی که در ایران کار و بار درست و حسابی دارند، موقعیت شغلی مناسبی دارند، حقوق خوب می گیرند، زندگی مرفهی دارند، الزامی تره.

1-3- تو این قسمت ( و البته همیشه ) آدم باید با خودش حسابی صادق باشه و خودش رو اسیر جو موجود جامعه نکنه. 

2- تو مهاجرت یک خانواده باید افراد خانواده ( زن و شوهر و کودک ) کاملا هم رای و هم نظر باشند.

2-1- به نظر من ( و البته همسرم ) مهاجرت راهیه که باید با هم طی اش کرد، باری نیست که بشه روی شونه یکی انداخت.

2-2- یه اصلیه که می گن "پای طرف که برسه اونور، اونجا رو ببینه راضی می شه" از تو فکرش بیاید بیرون؛ خطرناکه !

3- برای وابستگی هامون از قبل فکر کنیم، قبل از اینکه افسردگی سراغمون بیاد.

3-1- وابستگی به خانواده، به دوستان، به محیط کار و حتی به نون بربری و سنگک. اگه خودتون رو خوب بشناسید، این وابستگی ها رو هم می شناسید؛ از قبل واسه اینها برنامه ریزی کنید، رو خودتون کار کنید از روانشناسها کمک بگیرید، به امان خدا رهاشون نکنید که دمار از روزگارتون در خواهد آورد.

3-2- بزرگواری مثال خیلی قشنگی می زد که بهترین توصیف برای این موضوعه، می گفت مهاجرت مثله اینه که یه درخت با شاخه ها و ریشه های چند متری رو از تو خاک در بیارند و به باغ دیگه ای ببرند. اگه درخت بخواد همه شاخه ها و برگهاش رو نگه داره حتما خشک می شه ولی باغبون حرفه ای شاخه ها رو هرس می کنه تا درخت بتونه خودش رو زنده نگه داره و به حیاتش ادامه بده. شاخه های دوست داشتنی رو هرس کنید، تا تنه سالم بمونه.

3-3- آمار موثق اهل فن نشون می ده، اگه برنامه ای برای مهار این دسته از مشکلات وجود نداشته باشه زودتر از اونی که فکر کنید، افسردگی به سراغ آدم میاد.

3-4- جالبه بدونید به دلایل کاملا قابل قبولی که ذکرش خارج از حوصله این پسته، افسردگی در مورد آقایون شایع تر از خانمهاست. علایم افسردگی هم لزوما منزوی شدن نیست، اعتیادهای مختلف (مشروب، مواد مخدر، قمار، اینترنت و ... ) و پرخاشگری و زودرنجی هم ممکن است بروز کند که درمانشان پیچیدگی های فراوانی دارد.

4 - از مقایسه های ویرانگر بپرهیزیم.

4-1- این موضوع خیلی به بند 1 بستگی داره؛ وقتی مصمم شدید برای مهاجرت از کشور خارج بشید، باید مقایسه های بی مورد رو کنار بگذارید؛ مقایسه استرالیا با مالزی، کانادا، آمریکا، امارات و ... من میگم اگه من انتخاب کردم بیام اینجا یا نه اصلا فقط همین جا راهم می دادند دیگه لزومی نداره فکر کنم اگه می شد برم کانادا چقدر خوب بود و یا برا خودم دلایل فضایی بتراشم که اینجا بهترین جای دنیاست. 

4-2- اشتباه نشه اگر امکان انتخاب وجود دارد و در مرحله انتخاب هستید، حتما باید به اندازه کافی مقایسه و تحقیق کنید ولی اگر انتخاب کردیم دیگه خودمون رو خیلی اذیت نکنیم تا یه موقعیت انتخاب دیگه تو زندگیمون پیش بیاد.

5- از تعمیم مسائل بپرهیزیم.

5-1- نمی دونم تعمیم لغت خوبی برای generalize کردن هست یا نه. خلاصه باید دوری کرد از این کار.

5-2- نمونه ساده این تعمیم همون جملات معروف "ایرانیها این جور، چینی ها اون جور ، هندی ها که اصلا ... ". اگر به کشور مهاجرپذیری مثل استرالیا، کانادا و یا آمریکا مهاجرت می کنید، بدانیم و آگاه باشیم که از این دست تعمیم ها کار دستمان خواهد داد.

6 - خود را برای تغییر آماده کنیم، حداقل چیزی که عوض خواهد شد، سبک زندگی ( Life Style ) است. پافشاری نکنیم که مثلا من اصولا این جوری هستم و ... به خودمان فرصت و اجازه تغییر و تجارب جدید را بدهیم. شرایط برای تغییر مهیاتر از جایی است که ما را بیشتر می شناسند و به قول معروف اسم و رسمی داریم.

7 - هرگز پلهای پشت سرمان را خراب نکنیم و هرگز فکر نکنیم که انصراف از تصمیم مهاجرت، شکست است. فقط حواسمان باشد که این موضوع تیغ دو لبه است. لبه دیگرش اینه که واسه خودمون وابستگی زیادی بذاریم؛ وابستگی های بی موردی که آدم را بلا تکلیف می کنند.

به دوستانم ( چه در عالم مجازی و چه در عالم واقعی ) توصیه می کنم اگر تصمیم خودتان را گرفته اید و مصمم هستید، پرونده را خودتان یا وکیلتان lodge کرده اید ، برای خودتان استرس بیخودی درست نکنید، هر روز چک نکنید که آفیسر پرونده امروز با چه پیراهنی اومده سر کار و ... به زندگی تون با هدف آمادگی برای مهاجرت ادامه بدید، کار زیاد دارید برای انجام. کارها رو تفکیک کنید و اونایی که واقعا فکر کردن بهشون در ایران فایده ای نداره رو بی خیال شید.

اگر مهاجرت کرده اید براتون آرزوی موفقیت دارم، اگر منتظر ویزا هستید، امیدوارم آمادگی های لازم رو در خودتون ایجاد کرده باشید و هرچه زودتر ویزاتون بیاد، اگر هنوز راه رو آغاز نکردید، توصیه می کنم حساب و کتابتان رو بکنید، اصلا شوخی نیست تولد دوباره ای در انتظار شماست با این تفاوت که پس از تولد خودتون باید خودتون رو رشد بدید.

http://hints.blogfa.com/post-45.aspx

در واقع دارم به این سوالات جواب میدم .